sáð

n. seed, corn, crop.

* * *

n. [A. S. sæd; Engl. seed; Germ. saat; Lat. satum; a Goth. seþs is conjectured]:—seed, corn, crop; Ísak hafði þar sáð mikit ok gott, Stj, 162; biluðu mönnum sáð ok sæföng, Bs. i. 137; færa sáð niðr, Fb. ii. 512; ef maðr hellir vatni yfir sáðit, Stj. 317; þeir hafa ekki sáð, they grow no corn, Sks. 190: seed, sáð ens hvata, 673. 48.